Η ψευδαίσθηση της συμμαχικής αλληλεγγύης και ο ρωσικός παράγοντας

Με την έναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, η ελληνική κυβέρνηση φρόντισε πρώτη απ’ όλους να ξεκαθαρίσει τη θέση της και να ταχθεί υπέρ της Δύσης, ταυτίζοντας έτσι ότι η πίστη της στη νατοϊκή συμμαχία παραμένει ακλόνητη. Πίστη, η οποία εκδηλώθηκε και έμπρακτα, με την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, παραβιάζοντας έτσι το καθεστώς ουδετερότητας και αφήνοντας τη χώρα σε πρωτοφανή διπλωματική κρίση, για χατίρι της Αμερικής.

Έχω αναφερθεί πολλές φορές στην εύθραυστη συμμαχική αλληλεγγύη που επικαλείται η ελληνική πλευρά, κάθε φορά που καλείται να αντιμετωπίσει μία κρίση ή να σχολιάσει ένα ζήτημα εθνικής συμμαχίας, υπό την έννοια ότι αυτή η ιδιότυπη σχέση μας με τους δυτικούς επιβεβαιώνεται ισχυρή, παρά μόνο στις διατυπώσεις. Άλλωστε, ο δυτικός παράγοντας που ασφαλώς και αναγνωρίζει τα συμφέροντά του στο γεωγραφικό μας χώρο, είναι δεδομένο πως θα επιδιώξει με κάθε τρόπο την ενίσχυση αυτών των δεσμών στο πλαίσιο των συμμαχιών που συνάπτει, μέχρις ότου να παρουσιαστεί μία ευνοϊκότερη συγκυρία, κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει με την Τουρκία.

Ωστόσο, έχει καταστεί σε μοιρολατρική προπαγάνδα η επίμονη επίκληση στους προστάτες της χώρας, που θα μας σώσουν υποτίθεται από πάσα εξωτερική απειλή σε βαθμό τέτοιο, που εκδηλώνεται η παραίτηση της χώρας να θέλει και να μπορεί να υπερασπιστεί η ίδια τον εαυτό της, όποτε κι αν αυτό απαιτηθεί. Κι ενώ η Ελλάδα χρήζει ισχυρής Εθνικής ηγεσίας αλλά και ανάγκης για συμμάχους ή για να το εκφράσουμε πιο κομψά, να επανεξετάσει τα πραγματικά οφέλη από τις υφιστάμενες συμμαχίες της και να χαράξει άλλη στρατηγική, φροντίζει να διακόπτει κάθε γέφυρα επικοινωνίας με πιθανούς άλλους, όπως είναι η Ρωσία. Ο παράγοντας «πόλεμος» δε μπορεί να αποτελεί κριτήριο απόρριψης της όποιας εναλλακτικής, όπως ο παράγοντας «δημοκρατία» δε μπορεί να επηρεάζει το κριτήριο επικύρωσής τους. Η Ελλάδα συνομιλεί με κράτη και συνάπτει εμπορικές ή άλλες σχέσεις με μοναρχίες, βασιλείες ή χαλιφάτα, ενώ έχει εκφράσει τη βούλησή της να έρθει σε συνεννόηση με τη γείτονα Τουρκία, έστω και αν ο Ερντογάν είναι «σουλτάνος».

Όλα αυτά τα προσχήματα δυσχεραίνουν τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές πολιτικό και διπλωματικό σκηνικό που διαμορφώνεται ραγδαία. Θα έρθει και η ώρα διαβεβαίωσης της Χρυσής Αυγής, που εργάστηκε για τη γεφύρωση των σχέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Ρωσία, όχι λόγω ρωσοπληξίας ή αντιαμερικανισμού, αλλά για λόγους εθνικούς και τίποτα άλλο. Είναι ένας από τους λόγους που πλήρωσε το τίμημα της απόπειρας αυτής με μία πολιτική σκευωρία και είναι ένας από τους κυριότερους που φιμώθηκε πολιτικά, καθώς στο προτεκτοράτο της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας, κάθε τι πέρα από το δολάριο, τον καπιταλισμό, την πολιτική ορθότητα και τα πολιτιστικά παράγωγα που εισάγουμε εξ Αμερικής, είναι αιρετικά και επικίνδυνα για τη σταθερότητά του.

 

Αρτέμης Ματθαιόπουλος

Πολιτικός Κρατούμενος Χρυσής Αυγής

Φυλακές Δομοκού