Η νέα παγκόσμια τραπεζική κρίση και η περίπτωση της Ελλάδος

 

Πολλά θα μπορούσαν να έχουν λεχθεί για τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά τη διαφαινόμενη οικονομική αστάθεια σε παγκόσμια κλίμακα, ιδιαίτερα μετά από τις απόλυτες διαβεβαιώσεις ισχυρών παραγόντων ότι η διένεξη Ουκρανίας - Ρωσίας θα οδηγήσει μονάχα την τελευταία σε οικονομική κατάρρευση.  Δε φιλοδοξώ να προβώ σε κανενός είδους τέτοια ανάλυση, αφενός γιατί η οικονομία είναι εξίσου απρόβλεπτη με την ιστορία, αφετέρου γιατί οι προαναφερθείσες διαβεβαιώσεις των εκάστοτε «ισχυρών» και «ειδικών» δεν μπορούν να έχουν καμία δόση αντικειμενικότητας. Άλλωστε, η ίδια η πραγματικότητα έχει ήδη αποφανθεί για την ορθότητα των προβλέψεων περί οικονομικής καταστροφής της Ρωσίας, όταν μόλις προ ολίγων 24ώρων άρχισε να εκτυλίσσεται μια νέα τραπεζική κρίση, όχι στη Ρωσία, αλλά στην Αμερική.

Επί τούτου, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ένα από τα πρώτα μέτρα σε βάρος της Ρωσίας που έλαβε η Ευρώπη κατόπιν προτροπής της Αμερικής και μοιραία υποστήριξε η Ελλάδα, ήταν η επιβολή οικονομικών κυρώσεων με διαφόρων τύπων περιορισμούς και αποκλεισμούς σε εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές. Έλεγαν λοιπόν τότε πως αυτό θα αποτελέσει την αρχή της κατάρρευσης της ρωσικής οικονομίας, η οποία όντας απομονωμένη από το διεθνές χρηματοπιστωτικό δίκτυο, θα γνωρίσει τέτοια επίπεδα εσωστρέφειας, που θα την καταστήσουν τελικά μη ανταγωνιστική.

Μέχρι τώρα, έχουμε τα εξής δεδομένα: η Ρωσία προβαίνει σε περαιτέρω εμβάθυνση των οικονομικών σχέσεων με την Κίνα, το ρούβλι δεν κατέρρευσε, η ρωσική οικονομία αντέχει και το πλέον παράδοξο, παρουσιάζει θεαματικές αυξήσεις κερδών σε κρίσιμους τομείς, όπως η διαχείριση και πώληση ενέργειας. Η πρόσβασή της, πέραν της εξάρτησης κάποιων οικονομικών κρατών σε τεράστιες αγορές, όπως η Ινδία, η Κίνα, η Αφρική και λοιπά, αναμένεται να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη κερδοφορία στο προσεχές μέλλον. Αντίθετα, η Αμερική, η οποία ανέλαβε την πρωτοβουλία των κυρώσεων που προαναφέραμε, ως ισχυρός στρατιωτικός παράγοντας με σταθερή οικονομία, βρέθηκε στο επίκεντρο των εξελίξεων, όταν μια περιφερειακή μη συστημική τράπεζα δήλωσε πτώχευση, εξαναγκάζοντας τη μητρική της να κάνει το ίδιο και εν τέλει να συμπαρασύρει την Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Αμερικής σε κινήσεις ελέγχου της ζημίας με την αύξηση των επιτοκίων. Μέσα σε λίγες ώρες, το επίκεντρο των εξελίξεων μετατοπίστηκε στην καρδιά της Ευρώπης με την πτώχευση και εξαγορά μιας ελβετικής τράπεζας από έναν τραπεζικό κολοσσό που παρέχει κρατικές εγγυήσεις. Στον απόηχο όλων αυτών, είχαμε δηλώσεις από ελληνικής πλευράς, μέσω των οποίων επαναλήφθησαν τα όσα είπαν οι Ευρωπαίοι τοκογλύφοι, ότι δηλαδή, όλα αυτά θα έχουν αίσια κατάληξη.

Όλα αυτά δείχνουν ότι το σχέδιο για οικονομική εξασθένιση της Ρωσίας ήταν είτε πρόχειρο, είτε εκβιαστικό, αφού όσοι το συνέλαβαν βρέθηκαν ήδη απροετοίμαστοι αλλά και πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πιόνια που τους ακολουθήσαν. Και πράγματι, τι να πει κανείς για την ελληνική περίπτωση, όταν παράγοντες της χώρας βγαίνουν σε ξένα μέσα μαζικής ενημέρωσης και διαβεβαιώνουν πως ουδείς λόγος ανησυχίας υπάρχει, αφού το εγχώριο τραπεζικό σύστημα παραμένει ισχυρό και στέρεο και ως εκ τούτου η νέα κρίση θα αφήσει ανεπηρέαστη την Ελλάδα. Είναι αυτοί οι ίδιοι που μόλις πριν από λίγα χρόνια έσπευσαν να διασώσουν αυτό το περίφημο στέρεο τραπεζικό σύστημα με τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις χρεωκοπημένων ιδιωτικών τραπεζών, με αποτέλεσμα να διαλυθεί η ήδη καταχρεωμένη ελληνική οικονομία. Το να μιλάνε με τέτοια βεβαιότητα, όντας πρωταγωνιστές σε προηγούμενες κρίσεις δείχνει προς τα που βαδίζει η κατάσταση και αξίζει να υπενθυμίσουμε το όχι και πολύ μακρινό 2008, όταν μετά τις διαβεβαιώσεις ήρθε η κρίση και το πρώτο μνημόνιο.

Όλα τα παραπάνω αναφέρονται για να γίνει αντιληπτό ότι το σύστημα που ονομάζεται καπιταλισμός ΔΕΝ είναι ατρόμητο, ούτε και απρόσβλητο από παθογένειες, που μπορεί να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες συνέπειες. Αντίστοιχα, οι υπερασπιστές του, δε νομιμοποιούνται να παριστάνουν τους σωτήρες για κάτι που δεν αξίζει να σωθεί, αφού η κατάρρευσή του ίσως ένα πραγματικά αναγκαίο κακό για να απεμπλακεί η χώρα και όλος ο κόσμος από την τυραννία των τοκογλύφων.

 

Αρτέμης Ματθαιόπουλος

Πολιτικός κρατούμενος Χρυσής Αυγής

Φυλακές Δομοκού

 

 

Ο ξυλοδαρμός του Βαρουφάκη και η καταδίκη ενός ξεδιάντροπου πολιτικάντη

Για μια ακόμη φορά, δράστες ορμώμενοι από το άβατο των Εξαρχείων επιδόθηκαν σε «επαναστατικές» πράξεις, σαν αυτές στις οποίες επιδίδονται εδώ και ολόκληρες δεκαετίες, υπό την ανοχή και συγκάλυψη του συστήματος. Μόνη διαφορά ότι αυτήν τη φορά θύμα τους έτυχε να είναι ένας αρχηγός κόμματος, αριστερών πεποιθήσεων, κάτι που εν τέλει φαίνεται να λειτουργεί ευεργετικά για τον ίδιο, καθώς η δουλική δεξιά μπορεί να ανέχεται τον ξυλοδαρμό οποιουδήποτε από τους «γνωστούς αγνώστους», αλλά όχι και εις βάρος αριστερών, τους οποίους πασχίζει με κάθε τρόπο να πείσει ότι σέβεται και εκτιμά. Ως εκ τούτου, ολόκληρος πολίτικος κόσμος εξέφρασε κούφια λόγια περί καταδίκης του ξυλοδαρμού του Βαρουφάκη από παρέα αγνώστων στην πλατεία Εξαρχείων, αλλά ταυτόχρονα δηλώνει ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να τακτοποιηθούν οι δράστες. Γελοιότητες και επικοινωνιακά παιχνίδια τόσο από το ίδιο το θύμα, που δηλώνει μετά βεβαιότητας πως αυτοί που τον ξυλοκόπησαν δεν είναι αριστεροί και αναρχικοί (αλήθεια, πως το ξέρει;), όσο και από την κυβέρνηση, που τόσα χρόνια γνωρίζει, συγκαλύπτει και αφήνει ασύδοτη τη δράση των προστατευόμενων παιδιών της, αφού δε διαθέτει την πολιτική βούληση να έρθει σε κανενός είδους αντιπαράθεση με την αριστερά και τους αριστερούς. Εξάλλου, μην ξεχνάμε πως κάτι τέτοιο θα έφερνε και σε αμηχανία τα κλασάτα στελέχη και υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας, που προέρχονται από την αριστερά και ενδεχομένως να παραμένουν αριστεροί στο φρόνημα, εντασσόμενοι στο σώμα της ΝΔ στο πλαίσιο της περίφημης διεύρυνσης.

Όμως εκείνος που θα έπρεπε να νιώθει περισσότερο εκτεθειμένος από όλους όσοι εξέφρασαν την καταδίκη τους για το συμβάν,  είναι ο «γιος του μπαμπά», κατόπιν στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας με τις ευλογίες του, ο άλλοτε «ακροδεξιός» Θάνος Πλεύρης, ο οποίος ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ως σκληρός «πατριώτης» και κατέληξε υπουργός μιας μνημονιακής κυβέρνησης, με ενδιάμεσο σταθμό την άγρα ψήφων με το αφήγημα «νόμος και τάξη», με το οποίο υποτίθεται ότι επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, τα άβατα θα παταχθούν και η ανομία θα λάβει τέλος. Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα μαζί με τη χθεσινή ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ως επιβεβαίωση του φθηνού πολιτικαντισμού ανάμεσα σε αυτούς που καλύπτουν τη δράση των γνωστών αγνώστων των Εξαρχείων, με αυτούς που παριστάνουν ότι θα τους αντιμετωπίσουν.

Βίντεο:  https://www.facebook.com/plevristhanos/videos/353591535574380/?t=1

Αρτέμης Ματθαιόπουλος

Πολιτικός κρατούμενος Χρυσής Αυγής

Φυλακές Δομοκού

Δυστύχημα στα Τέμπη: οι εικόνες που δε θα δείξουν οι ολιγάρχες της ενημέρωσης.

 

Παραβιάζοντας κάθε κώδικα ηθικής και δεοντολογίας, συνεχίζουν αμείωτα τα κάθε λογής κομματόσκυλα να παρεμβαίνουν με δηλώσεις και άλλα λόγια για την τραγική ιστορία του δυστυχήματος στα Τέμπη. Βουλευτές, υποψήφιοι βουλευτές και στελέχη αφότου έληξε το τριήμερο πένθος, βρήκαν την ευκαιρία να αλληλοκατηγορηθούν δημόσια για το ποιος έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τα λάθη, τις παραλείψεις και τα εγκλήματα που οδήγησαν στο εν λόγω δυσάρεστο περιστατικό. Μάταιος κόπος, μιας και όλη η χώρα γνωρίζει πως η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα θλιβερό προτεκτοράτο, με διαχειριστές της εξουσίας επικίνδυνα ανίκανους καριερίστες και ως εκ τούτου ήταν θέμα χρόνου να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις.

Έχουνε γραφεί και ειπωθεί πολλά για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν αξίζει να σταθούμε σε αυτά, γιατί οτιδήποτε προέρχεται από τα χείλη των υπεύθυνων της κατάπτωσης της χώρας, δεν έχει καμία απολύτως αξία. Θα κάνουμε όμως μια απαραίτητη σύγκριση για να καταδείξουμε ότι ουδόλως τους ενδιαφέρει ο ανθρώπινος πόνος και ότι πίσω ακόμη και από τις πιο τραγικές περιστάσεις, μετράνε και ζυγίζουν ψηφαλάκια, ποσοστά και έδρες. Θα θυμάστε ότι με το φονικό σεισμό στην Τουρκία, τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης βομβάρδιζαν το λαό με εικόνες Ελλήνων διασωστών πάνω από τα ερείπια, θέλοντας με αυτόν τον έμμεσο τρόπο να στήσουν τα θεμέλια μιας νέας εποχής στην «ελληνοτουρκική φιλία», εκμεταλλευόμενοι μια συγκυρία για την οποία πράγματι δεν είχαν καμία ευθύνη, δηλαδή το φονικό σεισμό. Λίγες ημέρες μετά, νεαρά Ελληνόπουλα χάνουν τη ζωή τους σε ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα και ως δια μαγείας ούτε η πολιτική προστασία, ούτε τα διασωστικά συνεργεία, ούτε οι εθελοντές βρέθηκαν ενώπιον μιας τηλεοπτικής κάμερας για να εξιστορήσουν τις καταστάσεις που βίωσαν. Είναι προφανές ότι κάτι τέτοιο θα διέγειρε το συναίσθημα, θα άμβλυνε τον πόνο των τηλεθεατών που μοιραία ταυτίστηκαν με την τύχη αυτών των παιδιών και ως εκ τούτου θα ζημιωνόταν πολλαπλά η ήδη αμαυρωμένη εικόνα της κυβέρνησης.

Είναι πολλά αυτά που θα αποκρύψουν από τους Έλληνες, γιατί η δουλειά των Μεσών Μαζικής Ενημέρωσης είναι η προπαγάνδα και η προστασία των συμφερόντων εκείνων από τα οποία σιτίζονται. Όλοι αυτοί ήταν και παραμένουν εχθροί της Χρυσής Αυγής, την οποία κατηγόρησαν και συνεχίζουν να κατηγορούν ως εγκληματική οργάνωση, παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως πρότυπα ηθικής. Αυτό λέει πολλά και όσο και αν νομίζουν πως με τη δίωξή μας θα αποφεύγουν τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες που τους βαραίνουν, τόσο θα τους διαψεύδει η πραγματικότητα που δημιούργησαν.

 

Αρτέμης Ματθαιόπουλος

Πολιτικός κρατούμενος Χρυσής Αυγής

Φυλακές Δομοκού